χλωραμίνη

η, Ν

1. χημ. ανόργανη χημική ένωση, που αποτελεί χημικό ενδιάμεσο κατά την παρασκευή τής υδραζίνης

2. (φαρμ.) αζωτούχο, ανάλογο τού υποχλωριώδους, οξύ, που χρησιμοποιείται ως αντισηπτικό τραυμάτων και για την απολύμανση τού νερού.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ.-γαλλ. chloramine < chlor- (< χλωρ[ο]-*) + amine (βλ. λ. αμίνες)].